‘Patiënten zijn recht voor hun raap en hebben het hart op de tong.'

‘Ik heb hiervoor in de reguliere geestelijke gezondheidszorg gewerkt. Daar hield ik me onder andere bezig met depressie, burn out- of angstklachten en persoonlijkheidsproblematiek. Relatief goed functionerende mensen dus. Ik was eerder al benieuwd naar de forensische zorg, maar wist niet of het iets voor mij zou zijn. Na een dag meelopen bij FPA Kompas, was mijn interesse verder aangewakkerd. Het klinische werken en het multidisciplinaire team spraken me aan. Die dynamiek wilde ik wel gaan ontdekken!’

‘De doelgroep was voor mij onbekend, dus dat was even wennen. Patiënten hebben unieke maar ook pijnlijke levensverhalen. Door omstandigheden zijn ze vastgelopen en in de problemen geraakt. Ik heb hier geleerd dat achter de delicten, kwetsbare mensen zitten die hulp nodig hebben.’

‘Patiënten zijn recht voor hun raap en hebben het hart op de tong. Je ziet het echte plaatje, dat vind ik leuk. Het helpt als je niet veroordelend bent in het werken met deze doelgroep. Wat ook helpt, is humor. Je verwacht het misschien niet, maar we lachen hier ook met elkaar.’

‘Ik merk dat ik door het klinische werken een realistischer beeld van patiënten kan ontwikkelen. Ik kan mijn inschatting met collega’s op de groep bespreken, en zij hun inschatting met mij. Er is ruimte om verschillende visies tegen elkaar af te wegen. Zo komen we samen tot betere trajecten.’

‘Patiënten zijn vaak teleurgesteld geweest in de geestelijke gezondheidszorg. Het is zoeken naar overeenstemming: waar is iemand wel voor gemotiveerd? Ik heb hier geleerd dat je niet kunt verwachten dat patiënten direct vertrouwen in mij hebben. Ze moeten eerst ervaren dat ik het beste met ze voor heb en het juiste voor ze organiseer.’

‘Collega’s worden hier echt betrokken bij het maken van beslissingen. Samen kijken we naar wat beter kan, en hoe we dat vervolgens kunnen vormgeven. Ook de afwisseling in het werk valt op. Ik weet op voorhand nooit precies hoe mijn werkdag eruit ziet. Patiënten kunnen onvoorspelbaar zijn en een incident komt nooit gepland. Na zo’n incident gaan we met de patiënt in gesprek. Wat heeft hij of zij nodig om herhaling te voorkomen en de veiligheid te waarborgen?’

‘Ik heb me hier nog nooit onveilig gevoeld. We dragen piepers, maar het gevoel van veiligheid zit hem vooral in hoe we als team de-escalerend werken. We zijn nauw op elkaar ingespeeld en kijken echt naar elkaar om.’

‘De gesprekken met personeelsbegeleiding vind ik heel waardevol voor mijn professionele ontwikkeling. Met een ervaren personeelsbegeleider ga ik maandelijks in gesprek over casuïstiek uit mijn werk die ik inbreng. Er is aandacht voor hoe je als medewerker in je werk zit, dat vind ik bijzonder.’